Tadeusz Różewicz – 10. rocznica śmierci

"Uważam, że świat nie skończy się razem ze mną. Trzeba długo, długo dochodzić do tej prawdy i jest to taka prawda, która godzi z tym, co będzie" - T. Różewicz

Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 r, w Radomsku. Młody Różewicz pracował jako goniec i magazynier, był uczniem stolarskim w Fabryce Mebli Giętych Thonet. W 1942 r. Różewicz został zaprzysiężony w AK pod pseudonimem Satyr. Trafił do oddziałów leśnych. W czasie wojny stracił brata, który został zamordowany przez Niemców. Po wojnie mieszkał w Częstochowie, tam poznał Juliana Przybosia. Zdał maturę, nie dokończył studiów. Przyjaźnił się z z reprezentantami neoawangardy krakowskiej: Tadeuszem Kantorem, Jerzym Nowosielskim, Andrzejem Wróblewskim, Andrzejem Wajdą. Julian Przyboś i Czesław Miłosz, wyrażali jednakowy podziw dla poezji pisarza. "Moje utwory teatralne są utworami literackimi, one mogłyby istnieć bez teatru” – mówił Tadeusz Różewicz o swoich dramatach. Do jego najbardziej znanych utworów należą: "List do ludożerców", "Poemat otwarty", "Spadanie", "Znikanie", "Matka odchodzi", "Kartoteka", "Na czworakach", "Akt przerywany", "Do piachu".