Stanisław Jerzy de Tusch-Letz, pseudonim Stach, urodził się 6 marca 1909 roku we Lwowie- poeta, satyryk, aforysta, tłumacz literatury niemieckiej. Debiutował w 1928r. publikacją wiersza "Wiosna" na łamach "Kuriera Literacko–Naukowego". Pochodził z rodziny szlacheckiej wyznania żydowskiego, ojciec był Baronem; artysta był związany z ruchem lewicy społecznej. W okresie okupacji radzieckiej przebywał we Lwowie, gdzie wstąpił do Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy. Po wybuchu wojny radziecko–niemieckiej trafił do niemieckich obozów śmierci we Lwowie i w Tarnopolu, udało mu się zbiec w przebraniu żołnierza Wehrmachtu. W 1950 roku wyemigrował do Izraela, do kraju wrócił po 2 latach. Autor w swoich utworach przemawiał do zdrowego rozsądku czytelnika, często posługuje się antycznymi sentencjami, żartem czy paradoksem jezykowym. Zmarł 7 maja 1966 roku w Warszawie. Na płycie nagrobnej wyryto jego aforyzm: Niełatwo jest żyć po śmierci. Czasem trzeba na to stracić całe życie.
Tak pisał o jego twórczości Ryszard Matuszewski: "Jako poeta i satyryk zespalał obserwacje społeczne i psychologiczno-obyczajowe z refleksyjnym, drwiącym lub melancholijnym komentarzem, celował w formach epigramatycznie zwięzłych, odznaczających się wyszukanym konceptualizmem językowym i składniowo-kompozycyjnym."
