Maria Pawlikowska-Jasnorzewska była jedną z najwybitniejszych polskich poetek dwudziestolecia międzywojennego. Zasłynęła przede wszystkim z liryki osobistej, delikatnej, pełnej emocji, zmysłowości i refleksji nad codziennością, przemijaniem oraz kobiecością.
Urodziła się w Krakowie w artystycznej rodzinie Kossaków — jej ojcem był malarz Wojciech Kossak, a siostrą pisarka Magdalena Samozwaniec. Od najmłodszych lat obracała się w środowisku literackim i artystycznym. Debiutowała poetycko w 1923 roku i szybko zdobyła popularność.
Oprócz poezji pisała też dramaty, często poruszające tematy tabu, jak prawa kobiet czy wolność osobista.
Zmarła w Manchesterze w 1945 roku.
