Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 w Warszawie, zginął 4 sierpnia 1944 w Powstaniu Warszawskim. Twórczość Baczyńskiego charakteryzuje się dużą dynamiką zmian - ewolucją postawy wobec rzeczywistości. Zaczął pisać już jako gimnazjalista. Od 1940 publikował konspiracyjne tomiki wierszy (m.in. pod pseudonimem Jan Bugaj), a także anonimowo w podziemnych antologiach i czasopismach („Dzień Warszawski”, „Miesięcznik Literacki”). Na jesieni 1941 w twórczości Baczyńskiego daje się zauważyć przemianę - poeta doznaje „porażenia okupacyjnego”. Ważnym elementem twórczości Baczyńskiego są erotyki poświęcone żonie, Barbarze Drapaczyńskiej.
Wydania wierszy z lat 1940-1944:
• „Zamkniętym echem”, Warszawa 1940
• „Dwie miłości”, Warszawa 1940
• „Modlitwa”, Warszawa 1942
• „Wiersze wybrane”, Warszawa 1942 (pseudonim: Jan Bugaj)
• „Arkusz poetycki nr.1”, Warszawa 1944 (pseudonim: Jan Bugaj)
• „Śpiew z pożogi”, Warszawa 1944 (pseudonim: podp. Piotr Smugos)
Baczyński uważany jest za najwybitniejszego twórcę pokolenia wojennego.
