Juliusz Słowacki wybitny polski poeta romantyczny, dramaturk, wizjoner; urodził się w 4 września 1809 w Krzemieńcu. Wczesne lata spędził w Krzemieńcu i Wilnie. Podróże do Grecji, Egiptu, Palestyny, Florencji, pobyt w Szwajcarii, egzotyka i mistyczne przeżycia, sztuka oraz literatura odwiedzanych krajów wywarły wpływ na twórczość poety. Angażował się politycznie, pewien rozgłos przyniosły Słowackiemu utwory patriotyczne publikowane w prasie podczas powstania listopadowego, które przeżył bardzo dramatycznie m.in. "Hymn", "Kulig", "Oda do wolności". Twórczość pisarza cechowała przede wszystkim różnorodność, bogactwo frazy, nowatorska inwencja językowa i wrażliwość plastyczna. Słowacki jest autorem najbardziej oryginalnego systemu metafizycznego spośród romantycznych mesjanizmów. Wszechświat jest organizmem złożonym z indywidualnych duchów istniejących w procesie postępowej ewolucji zarazem biologicznej i spirytualnej. Nigdy się nie ożenił. Zmarł na gruźlicę 3 kwietnia 1849 w Paryżu.
Do najbardziej znanych utworów należą: dramaty "Kordian", "Balladyna", "Mazepa", "Lilla Weneda", "Sen srebrny Salomei", poemat dygresyjny "Beniowski", poemat "Król-Duch" oraz wiersze "Grób Agamemnona", "Testament mój".
