Konrad Korzeniowski, znany później jako Joseph Conrad, urodził się 3 grudnia 1857 roku w Berdyczowie, na dzisiejszych terenach Ukrainy. Był synem Apollona Korzeniowskiego, poety, tłumacza i wybitnego działacza niepodległościowego. To właśnie ojciec Conrada, Apollo Korzeniowski założył w Warszawie podziemny Komitet Ruchu, który stał się zalążkiem Rządu Narodowego, kierującego później Powstaniem Styczniowym 1863 roku. Jesienią 1861 roku ojciec Conrada został aresztowany przez władze rosyjskie.
Oboje Korzeniowscy, matka i ojciec, zostali skazani na zesłanie do Wołogdy, w północnej Rosji. Kiedy chłopiec miał osiem lat, zmarła jego matka. Ojciec został zwolniony z zesłania, kiedy już był śmiertelnie chory. Osiercony w wieku 11 lat Konrad wychowywał się przez kilka lat we Lwowie i Krakowie.
W wieku szesnastu lat wyjechał z Polski do Marsylii, gdzie rozpoczął karierę marynarza handlowego, co początkowo doprowadziło go do handlu bronią dla hiszpańskich oddziałów karlistów i do próby samobójczej.
W obliczu niemożności zostania oficerem francuskiej marynarki wojennej i ucieczki przed niebezpieczeństwem zwerbowania do armii carskiej (był poddanym rosyjskim w okupowanej Polsce), w 1878 r. przeniósł się do Londynu, nie znając języka angielskiego. Dwa lata później zdał egzamin, który uczynił go drugim oficerem marynarki handlowej, a sześć lat później tym, który dał mu stopień kapitana, niemal w tym samym czasie, gdy został poddanym brytyjskim. Żeglował przez następną dekadę, szczególnie po morzach południowych, Archipelagu Malajskim, Afryce i rzece Kongo, czego doświadczenia znalazły odzwierciedlenie w jego późniejszej twórczości.
Swoją pierwszą powieść "Szaleństwo Almayera" wydał w 1895 roku. Wśród jego najważniejszych dzieł należy wymienić "Smugę cienia". Jądro ciemności, czy "Korsarza". Wydał również siedem zbiorów opowiadań
