Fiodor Dostojewski urodził się w 1821 w Moskwie, zmarł w 1881 w Petersburgu, rosyjski pisarz i eseista, mistrz prozy psychologicznej, prekursor egzystencjalizmu, jeden z najwybitniejszych powieściopisarzy w historii światowej literatury. Do jego najważniejszych dzieł należą „Zbrodnia i kara” (1866), „Idiota” (1868), „Biesy” (1872), „Bracia Karamazow” (1881). Dzieła Dostojewskiego skupione są wokół pytań o istnienie Boga, naturę zła. Pisarz w swojej twórczości podejmował tematykę socjalizmu, w którym widział duże zagrożenie dla dotychczasowego porządku opartego na rosyjskiej tradycji, silnej władzy cara i religii prawosławnej.
Twórczość Dostojewskiego to przede wszystkim skomplikowana natura bohaterów XIX-wiecznego rosyjskiego społeczeństwa, jego powieści mają formę polifoniczną (wielogłosową) – każda postać lub idea jest samodzielna i równouprawniona, a wątki poboczne są silnie rozwijane. Pisarz był zafascynowany stroną duchową człowieka, jego walki dobra ze złem. Osobiste poglądy Dostojewskiego charakteryzowała niechęć do świata Zachodu i silna wiara w prosty lud rosyjski, który na gruncie wiary prawosławnej przechowuje najtrwalsze wartości moralne.
