Albert Camus urodził się 7 listopada 1913 roku w Mondovi we francuskiej Algierii, zmarł 4 stycznia 1960 roku w Villeblevin. Był laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury - w 1957 roku uzyskał nagrodę za ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia.
Światowy rozgłos zyskał za sprawą eseju zatytułowanego „Mit Syzyfa” z roku 1942, oraz dzięki powieści z 1942 roku pt. „Obcy”. Przypieczętował to natomiast utwór z 1947 roku, mianowicie „Dżuma”.
Camus w młodości był miłośnikiem sportu, grał w futbol często na pozycji bramkarza.
W 1930 zachorował jednak na gruźlicę, która przekreśliła jego wczesne marzenia o sportowym zawodowstwie. Pod niezwykle silnym wpływem utworu Camusa pt. „Upadek”, Jarosław Iwaszkiewicz napisał swój „Wzlot”. Karierę i całą swoją biografię zawodową zawdzięczał swemu nauczycielowi z Algieru, który postarał się o stypendium dla podopiecznego, za sprawą którego Camus mógł podjąć studia.
